آغاز سفر
ما سفری را با یک هدف هنری آغاز کردیم. از مشهد که شمال‌شرق ایران است شروع کردیم و به جنوب شرقی‌ترین نقطه ایران رفتیم. یعنی چابهار و گواتر، در اطراف شهر چابهار وقتی با بومیان خوش قلب و مهربان ((دیوان)) می‌کردیم، یعنی دور آتش می‌نشستیم و گپ می‌زدیم درخت دیرزیست ((انجیر معابد)) را یافتیم به نزد ایشان رفتیم. پرفورمنس آرت ما با آیین بستن یک زنجیر خیالی دور این درخت پیر بلوچ آغاز شد.
خط‌ساحلی جنوب ایران
سپس بر روی خط‌ساحلی جنوب ایران حرکت کردیم به جزایری سر زدیم. در تمام مسیر زنجیر خیالی را بر‌دوش می‌کشیدیم، با مردم حرف می‌زدیم و درباره اثر پرفورمنس آرت و درباره علت سفر می‌گفتیم.
خوزستان
در مسیر انجام این پرفورمنس آرت وقتی به جنوب‌غربی‌ترین نقطه ایران رسیدیم. از میان مردمی با نژادهای گوناگون گذشته بودیم. آبادان را پشت سر گذاشتیم و به اروند رود رسیدیم. زنجیرمان را به همان رود و به نخلهای سوخته بستیم ولی خوزستان یک هدیه بزرگ به ما داد و آن درختِ ((چنار کیقبادی)) بود. آنچنان دیرزیست است که نامش در ((شاهنامه)) آمده است. زنجیر را دور او بستیم و به مشهد برگشتیم.
سفر نیمه‌کاره مانده را ادامه دادم
سفر نیمه‌کاره مانده بود ولی بعد از چند ماه دوباره به نقطه قبل یعنی اهواز برگشتیم که باعث شد در رفت و برگشت از شهرهای مرکزی ایران هم عبور کنیم.
غرب و هم زمانی آبان
سفر را به شمال‌شرق آغاز کردیم. سخت‌ترین بخش سفرمان شد. زیرا در روزهای بین شهریور تا آبان 1401 بود و ما از شهرهایی می‌گذشتیم که روزهای آرام اما شبهای پر التهابی داشت. ولی با همه سختی ها و نگرانی ها خودمان را به ماکو و از آنجا بر کرانه رود ارس به شمال سرسبز و درخت بلوط کهنسال و پس از آن به مشهد رساندیم.
در پایان هم سررشته این زنجیر خیالی را بردیم خدمت «سرو آزاد ابرکوه»، پیرترین ایرانی تقدیم کردیم. در مسیر درختان کهنسال زیادی- تقریبا در هر نژاد ایرانی یک درخت – را یافتیم و زنجیر را به او نیز بستیم. اما نمایش و پرفورمنس آرت ما تازه آغاز شده است
پرفورمنس آرت تنوتن
تنوتن یک گروه هنری است که مهربانی و صلح را در هر نقطه از جهان جستجو میکند. صلحی که از صلح میاید نه از فاصله میان جنگها. ما روی نقشه ها مرز را دیدیم اما بر زمین نیافتیم.
نظرات دیگر پرفورمر این اثر را از اینجا بخوانید
میتوانید پروپوزال این پرفورمنس ارت را کامل مطالعه کنید و با نظرات خود در گسترش این پروژه همراه ما باشید :
پروپوزال پروژه “پرفورمنس آرت تن وتن”
عنوان پروژه:
تنوتن: زنجیر خیالی که درختان کهنسال را به هم وصل و زمین را وطن همه ما می‌سازد.
معرفی:
پروژه “تنوتن” یک پرفورمنس آرت است که در طول یک سال و طی یک سفر طولانی در سراسر ایران اجرا شد. این پروژه توسط دو هنرمند شکل گرفت که با هدف ایجاد پیوند بین طبیعت و انسان‌ها و از طریق نمادهای طبیعی کهن، سفری را آغاز کردند. آن‌ها زنجیری خیالی را که همان خط سفرشان بود، در هر نقطه به درختان کهنسال ایران بستند و سرانجام این زنجیر به سرو آزاد ابرکوه، قدیمی‌ترین درخت ایران، متصل شد.
مفهوم پروژه:
“تنوتن” بر این باور است که پیوند انسان‌ها با زمین و طبیعت عمیق‌تر از مرزهای جغرافیایی و ملت‌ها است. در این پروژه، درختان کهنسال به عنوان نمادی از بزرگان هر منطقه استفاده شده‌اند و زنجیر خیالی، پیوند فرهنگی و طبیعی بین انسان‌ها و طبیعت را به تصویر می‌کشد. پیام اصلی پروژه این است که تن هر فرد وطن اوست و وطن واقعی همه ما زمین است.
هدف:
هدف این پروژه ایجاد آگاهی در مورد اهمیت پیوند انسان‌ها با طبیعت و فرهنگ‌های محلی است. از طریق این پرفورمنس، تأکید می‌شود که زمین خانه مشترک همه ماست و فرهنگ‌های مختلف و درختان کهنسال می‌توانند ما را به هم متصل کنند.
شیوه اجرا:
- سفر و هیچهایک: هنرمندان طی سفری هفت‌ماهه به نقاط مختلف ایران سفر کردند و در هر منطقه دیرزیست‌ترین درخت را یافتند.
- زنجیر خیالی: زنجیر نمادین که نشان‌دهنده پیوند فرهنگی و طبیعی انسان‌هاست و از ابتدای سفر تا سرو آزاد ابرکوه کشیده شد.
- درختان کهنسال: هر درخت به عنوان نماد بزرگان هر قوم و منطقه به زنجیر متصل شد.
- مستندنگاری: تمام مراحل سفر به‌صورت عکس، ویدیو و متن مستند شد و برای نمایش عمومی آماده می‌شود.
مدت‌زمان پروژه:
پروژه “تنوتن” به مدت یک سال به طول انجامید که شامل هفت ماه سفر و مراحل مستندنگاری و تحقیق بود.
تأثیر و بازتاب:
این پروژه بازتاب گسترده‌ای در جوامع محلی و بین علاقه‌مندان به هنر و محیط‌زیست داشت. پیام عمیق آن درباره پیوند انسان‌ها با طبیعت و فرهنگ‌های محلی به خوبی درک شد و بر شناخت عمیق‌تر از محیط زیست تأثیر گذاشت.
نتایج مورد انتظار:
- افزایش آگاهی درباره اهمیت درختان کهنسال و پیوند آن‌ها با فرهنگ و طبیعت.
- تشویق به بازنگری در مفهوم “وطن” به عنوان خانه مشترک انسان‌ها در سرتاسر زمین.
مخاطبان:
این پروژه برای علاقه‌مندان به هنر، محیط‌زیست، فرهنگ‌پژوهان و جوامع جهانی طراحی شده است.
برنامه‌های آینده:
در فاز بعدی، پروژه “تنوتن” زنجیر خیالی خود را به نقاط مختلف جهان خواهد برد تا درختان کهنسال سراسر دنیا را به این زنجیر متصل کند. هدف این است که پیام پروژه به صورت جهانی گسترش یابد و زمین به عنوان خانه مشترک تمام بشریت در تمامی فرهنگ‌ها شناخته شود.
نتیجه‌گیری:
“تنوتن” با بهره‌گیری از نمادهای طبیعی و فرهنگی، پیوندی بین انسان‌ها و طبیعت ایجاد میکند. این پروژه مرزهای جغرافیایی را به چالش می‌کشد و به ما یادآوری میکند که تن هر فرد وطن اوست و زمین، خانه مشترک همه ماست.
