پرفورمنس آرت ؛ هنر زنده

هنراجرا گونه‌ای پیوند بین هنرهای نمایشی و هنرهای تجسمی است. با جزییات پرفورمنس آرت همراه تن‌و‌تن بمانید.

پرفورمنس آرت که در فارسی هنر اجرا نامیده می‌شود؛ امکان دارد از پیش نوشته شده یا فی البداهه، تصادفی یا کاملاً هماهنگ شده اجرا گردد. ذاتی و خود جوش یا دقیق از پیش طراحی شده، همراه با حضور بینندگان یا بدون حضور آن‌ها به اجرا درآید.

همچنین ممکن است این هنر نمایشی به صورت زنده اجرا شود یا از طریق رسانه به نمایش درآید. در واقع می‌تواند هر موقعیتی را که دارای چهار عنصر پایه‌ای: زمان، مکان، بدن اجراکننده یا حضور رسانه‌ای آن و رابطهٔ میان اجراکننده و بیننده است، شامل شود؛ البته باید متوجه بود که پرفورمنس و پرفورمنس آرت دارای تفاوت و شباهت‌هایی هستند. در ادامه برای شما علاقمندان به هنر، توضیحات جامعی از پرفورمنس آرت را ارائه خواهیم داد.

پرفورمنس آرت

فهرست بررسی پرفورمنس آرت را در یک نگاه در لیست زیر مشاهده کنید:

  • هنر اجرا چیست؟
  • منشأ هنر پرفورمنس
  • تاریخچه هنر پرفورمنس آرت
  • چند نمونه از هنرهای نمایشی
  • هنرمندان برجسته پرفورمنس آرت

هنر اجرا چیست؟

بین پرفرمنس آرت و تئاتر تفاوت اساسی وجود دارد. در تئاتر چاقویی که بازیگران استفاده می‌کنند واقعی نیست و خون فقط مایع قرمز رنگی است؛ اما در پرفرمنس کاملا واقعی خواهد بود. برخلاف تئاتر، شما نمی‌توانید یک پرفرمنس را به صورت همه‌جانبه تمرین کنید؛ زیرا بسیاری از کارها را نمی‌توان بیش از یک بار در زندگی انجام داد. در تئاتر زمان و مکان معمولا نمایشی است اما در هنر اجرا زمان و مکان واقعی خواهد بود؛ در این هنر بازیگر و تماشاچی وجود ندارد، احساسات اجراگر کاملا واقعی بوده و تماشاچی فردی است که با اثر مواجه می‌شود.

نتیجه انجام یک پرفرمنس آرت، بر خلاف نقاشی و مجسمه سازی یک وسیله نیست و از چیزی یا متریال خاصی تهیه نشده است؛ اما همین‌طور که در ادامه خواهیم دید اولین پرفورمنس‌ها توسط هنرمندان تجسمی رخ داد، تا به وسیله آن از سودجویی دلالان آثار هنری جلوگیری کنند. آن‌ها دست به تولید آثاری می‌زدند که امکان نگهداری و فروش نداشت.

همه انسان‌ها از چیزهای ساده‌ای مانند رنج، درد و مرگ می‌ترسند، هنرمند این نوع ترس‌ها را در مقابل تماشاگران به صحنه می‌برد و از انرژی آن‌ها استفاده می‌کند. با استفاده از این انرژی، هنرمند می‌تواند بدن خود را تا جایی که می تواند به چالش بکشد.

امروزه درواقع هنر اجرا ابزاری است که توسط هنرمند برای طرح سؤالاتی در مورد چگونگی ارتباط هنر با ما و دنیای اجتماعی ما استفاده می‌شود. این هنر در شکاف بین هنر و زندگی اتفاق می‌افتد و ما را به هر دو پیوند می‌دهد.

پرفرمنس آرت، شکلی از هنر بوده که زنده و همیشه در حال تغییر است و ارائه تعریف مشخصی از آن کمی دشوار خواهد بود. رابرت راوشنبرگ آن را به عنوان “هنری که حاضر به سکونت نیست” توصیف می‌کند.

محل اصلی اجرای پرفرمنس آرت در کوچه و خیابان، اتوبوس، مترو و کلا فضاهای عمومی و در بین مردم است، ولی بعضا در گالری‌های هنری و موزه‌ها که خاستگاه آن بوده، اجرا می‌شود.

بیشتر بخوانید:

منشأ هنر پرفرمنس آرت

منشأ هنر پرفرمنس آرت به عنوان شکلی از اجرا به اوایل دهه ۱۹۰۰ و کلوپ شبانه کاباره ولتر برمی گردد که هنر طبقه آوانگارد و تجربی را در طبقه بالای تئاتر سوئیس تفسیر می کرد. هنرمندانی که شاهد فروش آثارشان با قیمت‌های بالا توسط دلالان هنر بودند تصمیم گرفتند در اعتراض به این عمل نمایشگاه‌هایی را ترتیب دهند و در آن به تولید آثار تجسمی بپردازند که ماندگار نباشند تا در دست دلالان قرار نگیرد.

این جنبش همچنین با پیشرفت جنبش آوانگارد ارتباط نزدیکی دارد. یک جنبش هنری با مرکزیت ایتالیا. و Fluxus، جنبشی که در اواخر دهه ۱۹۵۰ ظهور کرد و شامل هنرمندانی مانند مارسل دوشان و جان کیج شد. پس از انحطاط مدرنیسم و اکسپرسیونیسم انتزاعی در اوایل دهه ۱۹۶۰، هنر نمایش در اوایل دهه ۱۹۷۰ و ۱۹۸۰ محبوبیت بیشتری پیدا کرد.

این دوره با تمرکز بر روی بدن و همچنین فاصله گرفتن از رسانه های سنتی تعریف می شود. این اثر همچنین به دنبال ظهور هنر فمینیستی و فعالیت ضد جنگ بود. در طول سالها ، هنرمندانی که با اشکال متعارف هنری مانند نقاشی یا مجسمه سازی کار می کردند ، از هنر پرفرمنس آرت برای جوان سازی کار خود استفاده کرده اند. علاوه بر این ، از آن زمان این اثر جایگاه خود را در زمینه هنرهای زیبا ، در کنار هنر معاصر در موزه ها و گالری های معمولی پیدا کرده است.

تاریخچه هنر پرفورمنس آرت

  • فیوچریست‌ها در دهه ۱۹۱۰
  • باهاوس اولین مؤسسه هنری ۱۹۱۹
  • تکنیک نقاشی اکشن دهه ۱۹۵۰
  • بدن ابزاری برای اجرا دهه ۱۹۶۰

این هنر در دههٔ شصت میلادی از دل هنرهای تجسمی بیرون آمد اما غالباً آن را به هنرهای نمایشی نزدیک می‌دانند، هرچند بسیاری از اجراگران به تمایز قاطع هنر اجرا بر هنر نمایشی اصرار دارند در حالی که اصطلاح “پرفرمنس آرت” در دهه ۱۹۷۰ شکل گرفت ، این ژانر از اوایل قرن بیستم از سراسر جهان هنر تأثیر می گیرد.

فیوچریست‌ها در دهه ۱۹۱۰

فیوچریسم (Futurism) یک جنبش هنری و اجتماعی بود که در اوایل قرن بیستم در ایتالیا شکل گرفت، فیوچریست‌های ایتالیایی در دهه ۱۹۱۰ پرفرمنس آرت را تنها راه برای دستیابی به مخاطبان انبوه می‌دانستند.

فیوچریسم درآن دهه یک جنبش آوانگارد بود که نظریه‌های خود را با شعر و سالن‌های موسیقی در مکان‌های عمومی گسترش داد  می‌توان ریشه‌های (هنر پرفورمنس) را در آن‌ها یافت کرد.

 باهاوس اولین مؤسسه هنری ۱۹۱۹

باوهاوس (Bauhaus) یک مدرسه هنری آلمانی بود که از سال ۱۹۱۹ تا ۱۹۳۳ فعالیت می‌کرد که در سال ۱۹۱۹، باهاوس اولین مؤسسه‌ای بود که کلاس پرفرمنس آرت خاصی را ارائه داد و آن را به عنوان یک رسانه در نوع خود تقویت کرد.

این اساتید بعدها توسط حزب نازی تبعید شدند، اما پس از جنگ جهانی دوم به آمریکا مهاجرت کردند و کالج دیگری به نام بلک مانتین را تاسیس کردند.

تکنیک نقاشی اکشن دهه ۱۹۵۰

در دهه ۱۹۵۰ تکنیک نقاشی اکشن توسط هنرمندان آن دوره متولد شد.

هارولد روزنبرگ منتقد هنری در آمریکا به تدریج استفاده از بوم نقاشی به عنوان عرصه‌ای برای نمایش و اجرا از نقاشی به نقاش دیگر منتقل می‌شد. آنچه قرار بود روی بوم قرارگیرد، دیگر یک عکس نبود، بلکه یک رویداد بود.

اصطلاح پرفرمنس آرت برای تعریف اثری هنری به وجود آمد که دارای عنصری زنده بود و تماشاگران شاهد آن بودند.

بدن ابزاری برای اجرا دهه ۱۹۶۰

در دهه ۱۹۶۰ نیز برخی از هنرمندان شروع به شکستن مرزهای سنتی بین هنرهای مختلف کردند و این پرسش را مطرح کردند که هنر چیست و چه می‌تواند باشد؟

در همین دوره ، جنبش حقوق مدنی و موج دوم فمینیسم براین واقعیت تأکید کردند که بدن عنصری سیاسی است و هنرمندان از پتانسیل‌های آن بهره بردند. از طریق پرفرمنس، بدن‌های زنانه، سیاه‌پوست و دگرباش‌ها که هویت‌های چندگانه را گرد هم می‌آورند، می‌توانند بازیابی شوند، مجدداً تعریف شوند و از رویکردهای بسیاری بازنمایی شوند، این بار نه فقط توسط مردان سفیدپوست، بلکه توسط افراد واقعی و حقیقی جامعه.

استفاده از بدن زنده در آثار هنری راهی بدیهی برای از بین بردن این پندار بیهوده بود که فقط یک دیدگاه کلی در جهان وجود دارد.

پرفورمنس آرت‌های مشهور

I Like America & America Likes Me (1974)

جوزف بویز، هنرمند آلمانی، به مدت سه روز خود را در یک اتاق با کایوت زنده حبس کرد.

Following Piece (1969)

در این قطعه از ویتو آکونچی ، همچنین در پشت Seedbed بدنام، این هنرمند در خیابان های شهر نیویورک به دنبال یک رهگذر می‌رود تا اینکه وارد یک فضای خصوصی می‌شوند.

VB SIXTYSEVEN (2011)

آثار Vanessa Beecroft، هنرمند ایتالیایی در سال ۲۰۱۱، برای تأکید بر تفاوت بین زنان زنده و مجسمه‌ها ، مدل های برهنه را در کنار مجسمه‌های مرمر و گچ قرار داد.

هنرمندان برجسته پرفورمنس آرت

  • مارینا آبراموویچ
  • یوکو اونو
  • آلن کاپرو
  • کارولی اشنیمن
  • کریس بار
  • جوآن جوناس
  • لوری اندرسون
  • گیلرمو گومز
  • تونگا
  • ماریا اِولیا
  • مارملوخو کلمبیا
  • گروه پوسی رایوت

بیشتر بخوانید:

لطفا به آخرین آثار ما در گروه هنری تن‌و‌تن نگاه کنید

از همراهی شما تا انتهای نوشتار پرفورمنس آرت سپاس‌گزار هستیم. حتما ما را در تن‌وتن با نظرات خود در رابطه با این نوشتار، آگاه کنید.

مطالب مرتبط

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *